Elke Sleurs: “Eerste hulpcentra voor slachtoffers van seksueel geweld weldra een feit”

Slachtoffers van seksueel geweld kunnen vanaf volgend jaar ook bij ons terecht in gespecialiseerde centra met artsen, psychologen en juristen onder één dak. Daarmee krijgt het eerder aangekondigde initiatief van staatssecretaris voor Gelijke Kansen Elke Sleurs concreet vorm. “Seksueel geweld tast niet alleen de gezondheid van de slachtoffers aan, maar ook hun relatie, hun werkleven. Het is dus zaak om hen zo snel en zo adequaat mogelijk op te vangen”, zegt de staatssecretaris. “De overkoepelende aanpak in die professionele centra staat borg voor een betere verwerking van de opgelopen trauma’s.”

In een eerste proefperiode in samenwerking met de Universiteit Gent komen er drie centra, in ziekenhuizen in Vlaanderen (wellicht in Gent), Brussel en Wallonië. “Blijkt het recept een succes, dan volgen andere steden in sneltempo”, belooft Sleurs.

Buitenlandse inspiratie

Slachtoffers van seksueel geweld, zowel vrouwen als mannen, worden in die gespecialiseerde centra langer dan een dag opgevolgd. Ze krijgen er niet enkel medische zorgen en psychologische begeleiding, maar kunnen er ook een beroep doen op juridische bijstand. Willen zij aangifte doen van verkrachting, dan komt de politie hen daar ter plaatse verhoren. Ook testen de centra de slachtoffers een maand na de feiten op posttraumatisch stresssyndroom. “Buitenlandse voorbeelden leren ons dat die brede, multidisciplinaire aanpak loont”, aldus Sleurs. In Nederland kwamen er sinds 2012 een tiental centra voor seksueel geweld, en ook Denemarken maakte er al werk van. In het Verenigd Koninkrijk en Ierland bestaat het model zelfs al dertig jaar.

Meer aangiftebereidheid

Het initiatief van staatssecretaris Sleurs komt niets te vroeg: het aantal verkrachtingen op jaarbasis in België wordt op 43.000 geschat. Dat zijn er minstens honderd per dag. Opmerkelijk genoeg doet slechts één op de tien slachtoffers officieel aangifte. Ook daar moeten de geplande centra verandering in helpen brengen. “Buitenlandse voorbeelden tonen aan dat een multidisciplinaire aanpak de aangiftebereidheid doet stijgen”, besluit Sleurs.