Nu terugbetaald tot 43 jaar maar dat zal veranderen

Vandaag wordt IVF terugbetaald bij vrouwen tot 43 jaar, maar die situatie zal veranderen. Er moet nu eenmaal bespaard worden in de kosten van het RIZIV, de ziekteverzekering. Stappen zijn al ondernomen: minister van Volksgezondheid Laurette Onkelinx besliste vorig jaar de maximumleeftijd voor de terugbetaling van IVF te verlagen van 43 jaar naar 41 jaar. Het Koninklijk Besluit trad zelfs in werking op 1 februari, maar werd twee weken later ijlings teruggetrokken. Er was immers protest gekomen omdat het KB onduidelijk was en geen overgangsregeling voorzag. Vrouwen van 42 en 43 jaar die middenin een IVF-behandeling zaten, stonden opeens in de kou. Onkelinx is nu met de sector aan het overleggen alvorens nieuwe maatregelen te nemen. Het plan van een leeftijdsverlaging, allicht naar 42 jaar, is zeker niet opgeborgen en wordt gesteund door artsensyndicaten en ziekenfondsen. Het gaat om een kosten-batenanalyse: bij vrouwen tussen 40 en 43 is de kans op een geboorte slechts 9 procent per embryotransfer, bij jonge vrouwen is dat bijna het driedubbele.

Kan de maatschappij IVF financieel blijven dragen?

"De zwangerschapswens in onze maatschappij is heilig geworden", analyseert gynaecologe en senator Elke Sleurs (N-VA), die al kritische vragen voorlegde aan minister Onkelinx over de kost van IVF. "Maar we moeten ook de naakte cijfers durven zien: de kosten voor IVF gaan in stijgende lijn." Dat blijkt ook uit gegevens van het RIZIV. "De verlaging van de leeftijdsgrens is een eerste stap. Daarnaast moet de politiek de fertiliteitscentra kritisch opvolgen", vindt Sleurs. "Want laten we een kat een kat noemen: armer wordt de medische wereld niet van IVF. Je moet maar eens kijken in de ziekenhuizen: het zijn doorgaans de fertiliteitsafdelingen die het eerst vernieuwd worden, met de mooiste bureaus. Die centra moeten natuurlijk aan hoge eisen voldoen, maar mooie slaagcijfers in IVF zijn ook een visitekaartje. Bovendien hebben we véél van die centra. Terwijl er wettelijk één centrum per 700.000 inwoners moet zijn, bestaan er dubbel zoveel in België, meer dan 30 in totaal. Volgens mij moeten deze centra nog meer zelfregulerend worden: niet te snel met IVF beginnen en ook de menselijke kost niet uit het oog verliezen. De druk op de patiënten en op hun relaties is immers groot."

Anderzijds: er zijn financiële argumenten pro IVF, menen dan weer de artsen. Kinderen van nu zijn immers de werkenden en belastingbetalers van straks. En vruchtbaarheidsbehandelingen zorgen voor 7 à 8% van het totale aantal geboortes - kinderen/belastingbetalers die anders niét zouden worden geboren.

Bron: Het Laatste Nieuws, 19 juni 2013